********* **** Ախր ես ինչպես վեր կենամ,գնամ... Հ.Սահյան Ախր ես ինչպես վեր կենամ, գնամ, Տուն իմ հայրենի, թողնեմ վիզդ ծուռ, Ուրիշի տան մեջ հյուր էլ կմնամ, Քո որբությունից կլինեմ տխուր: Ախր ես ինչպես այլ երկիր գնամ, Ինձ քո մայրական գութով ես սնել, Թե որ գնամ էլ, ես ինչպես մնամ, Երբ որդիներիս դու ես օրորել: Դու ինչքան էլ նեղ` պայծառ ես, մաքուր, Դուռդ չես փակել հավատքիդ առաջ, Օտարի կանչին ես ականջալուր, Քեզ ուրանամ, թե կունենամ բաղարջ?: Ախր ես ինչպես վեր կենամ գնամ, Իմ որդիների Հայրենիքն ես սուրբ, Քո տանիքի տակ սերդ ուրանամ, Աղոթեմ օտար տաճարում Աստծուդ: Ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ, Սուտ է, թե օտար ազգն < Հրանտ Դինք> է, Հենց որ թույլ տեղդ նրանք իմանան, Ատամ ցույց տալու սպառնալիք է: Չէ, լավ է խոնարհ քո ծառան մնամ, Քան թե օտարի տան մեջ պատվով հյուր, Հայաստան, իմ տուն, իմ սուրբ անդաստան, Խռովեցի քո անդորրը իզուր:
***** Այս սափորն էլ ահա մյուսների նման Իմ ձեռքի մեղավոր հպումով փշրեցի, Ծաղիկը մեր սիրո ինձ նման էր այնքան, Երբ մեռնողի աչքում ես ինձ նկատեցի: Արտասվեցի,զուր էր պատիժն այս քեզ, Մինչդեռ քո ցավին ես գլուխ խոնարհեցի, Ավետիսն հարության ցանկության պես անկեզ Գորդյան հանգույցով իմ կարոտին կապեցի: Այս սափորն էլ նորից սիրով փշրեցի, Արցունքիս կաթիլը կպավ զրնգոցին, Հազար կյանք ունեի`մեկը ինձ պահեցի, Էն էլ գիշերներս այրեց տալով բոցին: Մանկան նման սերդ կրծքիս տակ խեղդեցի, Նրա կյանքի ճիչը մարեց իմ շուրթերին, Հարությունն իմ սիրո մեռնումով փրկեցի, Թող որ մի նոր սիրով նայեմ քո աչքերին:
******** Երբ միայն քոնն է քո անունը, Ես վախով եմ արտասանում, Լույս է միտքս մատնահարում, Երբ միայն քոնն է քո անունը: Սիրո հուշը չի ծերանում, Նոր չէ հոգու տխրությունը, Երբ միայն քոնն է քո անունը, Ես վախով եմ արտասանում:
********** Ինձ տված ցավի տեղը չիմացար, Ոչ էլ թալանիդ գինը իմացար, Ինձ կենտ հիշեցիր ու զույգ մոռացար, Քեզ ցավ տվողին էլ չցանկացար:
************ Երկինքը փորն է արել երկրային կիրքը, Մութ տենչանքից է սրտի աչքը սևակնել, Անձրևոտ է օրը, փշրված է միտքը, Պջպջացող ջրերը իրար են կապվել: Խառնվել են ամպերը`ոնց գառ ու մաքի, Գարունն ինչ աչք է բացել` նայում է նրանց, Օդը բուրմունքն է պահում համտեսած կաթի, ճպճպում է մանկան պես բարուրի մեջ թաց: Ծառի թրջված ճյուղերից բողբոջ է կաթում, Օրվա գունատ դեմքն ունի խաբվածի հայացք, Կաթիլները անձրևի լույս են հավաքում, Ամպերի մեջ արևը որոնում է անցք...
****** **********
Կ Լ Ե Ո Պ Ա Տ Ր Ա Քո կանացի փայլը խանդն իմ չի բորբոքել, Չեմ ցանկացել սիրվել տիրանալու համար, Իմ Երկնքում ծագող արևը դեռ փոքր է, Հոգուս անապատում ավազ է անհամար: Ծարավը իմ հույզի ծովն ուզում է քամի, Իմանալով, որ կա քաղցր ջրի աղբյուր, Օրհնանքը երկիր է ինձ համար Քանանի, Թե աղբյուրն ինձ անգամ օձի պոզով տա ջուր:
Հավատալով ճամփա ընկած իմ երազին, Գտել եմ արթնության պոետիկ սուրբ պահեր, Երբ թագ ունի կինը, աչք կա ամեն մազին, Ամեն մի այր մտքում գիտի թագավորել:
Աստիճանին փառքի արևն աչք է ծակում, Սամումն անապատը երկինք պիտի տանի, Հատիկով ավազի ժամանակ են չափում, Անունն է, որ պիտի կյանքից վեր երկարի:
Կլեոպատրա, երբեք չեմ ձգվել քո գահին, Չի պտղել արգանդն իմ սիրուց քո Կեսարի, Բայց խանդով եմ դառնում քո իմացյալ մահին, Փառքի ոչ մի աստճան նրան չի կործանի:
***** Խաչված իմ տենչանքի երկնային ծարավին, Մարմինը իմ քաղց է մի վերջին ընթրիքի, Մի մազից են կախված նա ու իմ կույս հոգին, Մոտիկ ու հեռու են` նման լույս ու մութի: Սպասավոր օրվա անց ու դարձին սովոր Միտքը իմ` ձեռքի հետ գնում է ու գալիս, Հին լաթը ինչ անի կարկատանները նոր, Հիշողությանը ինձ հաճախ եմ պահ տալիս: Հավատացյալի պես հաղորդության կանգնում, Համբերանքի ծով է սպասումը երկար, Նշխարքի չափ հույսից աշխարհ է լիանում, Կարոտից մեռնում եմ ապրելու չափ դժվար: Ծաղկունքի պես ալպյան թեպետ սրտաբաց եմ, Բայց առաջվա նման սիրուց չեմ խենթանում, Տխրություն խաչյալի, որ չի թողնում թախծեմ, Կյանքը ինձ լքում է` հեռուն չի մոտենում: Աշխարհին ու ինձ էլ հիմա շատ եմ խղճում, Ինձ հետ չի ծերանում բնազդն հոտառության, Նա ազատ կամքի տեր`ես եմ նրա մտքում, Հոգուս համար նեղ են պատերն իմ շինության: Սա իմ մարմինը չէ` օրհնանքի պես մաշված` Անմահությամբ վաղուց մեռած հրեշտակի, Ժամանակը, որով մենք իրար ենք կապված, Նմանվում է քիչ-քիչ կախվողի օղակի:
**** Ես իմ մոլորակը ունեմ` մոտիկ քոնին, Ինչպես էլ նրան նայեմ, Նա էլ է հին...
**** Հոգուս թախիծը շռայլ է, Ծնունդ ունի կարծես Լոռվա, Այսօր երկինքը մռայլ է, Փակ ծրար է միտքը օրվա: Օրորվում են չկամությամբ Աշնան քամուց ծառերը ծեր, Անտեր քամին իր գժության Տարերքի մեջ գժված է դեռ: Փողոցն այսօր աղմկոտ է, Սրտիս մոտ է ամեն հնչյուն, Աշնան քամին մերկ, բոկոտն է, Թռչկոտում է կորած փոշում: Ով է Լոռվա ձորում ճչում, Այսօր մի քիչ ալարկոտ եմ, Քամին սուտ է երկինք փչում, Իբրև արդեն մարդամոտ է: Ամպամած է երկինքն այսօր, Քամուն գաղտնիք պիտի չտար, Աշնան գունեղ զգեստը նոր Քամի թևած մտել էր պար:
***** Կանգ առ, երկրագունդ... Պ.Զեյթունցյան Որովհետև արևից կախվածություն ունի Երկրագունդը` պտտվում է արևի շուրջը, Պահպանում է աչքի պես գտած լուսափունջը, Որովհետև արևից կախվածություն ունի: Կիրակին ծաղկում է հանուն տոնի` Բուրվառի մեջ խնկի փչելով տաք շունչը, Որովհետև արևից կախվածություն ունի, Երկրագունդը պտտվում է արևի շուրջը:
****** Ասում են մոտ է վախճանն աշխարհի, Չի փրկի նրան ոչ մի Գողգոթա, Խաչերը` ծածկված բլրով մեղքերի, Անհույս թաղվածին հույսը ինչ կտա: Կրքերն են մրրկում,կույր- գաղտնիքի պես, Անիծյալ որդու իզուր վերադարձ, Գառներ են օրհնյալ, թափվող արյան ծես, Գինի չի դառնում ջուրն էլ վարարած: Տանուլ են տալիս օրն իրենց վերջին, Աչքաչափ ունի անցած ամեն օր, Մեղքի հաշիվը`Աստծո խղճին, Անհիշությունից աշխարհի մոլոր: Աշխարհն`ասում են պիտի կործանվի, Վաղվա օրվա չափ ունի ժամանակ, Նշխարքի նման պիտի բաժանվի Աստված`ու փրկվի-գտած մի նոր կյանք:
***** Հայր, հեռացրու բաժակը ինձնից, Նա ճառագայթն է արևիս բեկում, Սիրտս մրսում է իր սառած մտքից, Հայացքս անզոր իրեն եմ թեքում: Քանի սիրուն եմ, Աստված,քեզ նման, Գեղեցկանում եմ կրքից սիրվելու, Հեռացրու ինձնից բաժակը միայն, Չարությունն աչքիս քեզ չեմ ներելու: Մորս մշուշված հայացքը ունի Հայելիս, թե որ դեմքին եմ նայում, Արծաթապաշտը ոչ մի մեղք չունի, Երբ տարիքն է իր շապիկը հանում: Տեր, հեռացրու բաժակը ինձնից, Քեզ համար եմ, տես,ես գեղեցկանում, Ինձ դու լավ գիտես,փուխր եմ էն գլխից, Թող կամքդ լինի-կենացդ եմ խմում:
***** Տեղատարափ, տևատարափ անձրևի հետ Չհորդեցին, չհեռացան ցավ ու թախիծ, Պատը լացիս դեռ նայում է ինձ խև ու խեթ, Սիրուս ծովը մեղքի լեռ է կքված կրծքիս: Չհորդեցի, չպայթեցի երկնքի պես, Կաթնաղբյուրի ջուր էր խմել արյունս տաք, Ես հնազանդ եղա բախտիս, բայց էլի քեզ Որոնեցի,իմ սերերի միակ զավակ: Ես խենթորեն քեզ սիրեցի`սգալու չափ, Կորուստներն իմ չհաշտվեցին գտածիս հետ, Ուր փնտրեցի, չգտա ես չծեծված ափ, Հնար լիներ, ժամանակը կտայի ետ: Տեղատարափ, տևատարափ անձրև գարնան, Քո ձեռքերով լվանում եմ վերքն իմ սրտի, Նուրբ մատներդ իմ մատներից սառն են այնքան, Որ թվում է մահացումիդ ժամն է էլի...
**** Ինչ լավ օր է ձմեռային, Արևներ կան ձյուների մեջ, Կապույտի մեջ եթերային Խնկարկվում է երազ ու տենչ: Օրը ասես հարսնվոր է, Հագին` ճերմակ, մազը` արձակ, Աչքիս բիբի պես կլոր է Բաց երկինքը արևաթագ: Շատ լավ օր է ձմեռային, Երկինքն այսօր բացճակատ է, Ծանրացել է ձյունը հողին, Աստծո ձեռքում լի գավաթ է...
**** Ծաղկումով լիքն ես,ծառ, Սրտանց ես բուրավետ, Նորաբաց գարնան հետ Ծաղկումով լիքն ես,ծառ: Ծաղկումդ տաք ու վառ` Յասաման`սիրո երգ, Ծաղկումով լիքն ես,ծառ, Սրտանց ես բուրավետ: **** Անվարագույր պատուհանից Երկինքն այնքան մոտ է թվում, Լույսը բացվում է իմ տանից, Լուսնոտի պես մութը քնում: Թևում է վեր կապույտ ճամփով Հայացքը իմ `ճերմակ թռչուն, Գգվում է ինձ երկինքը մով, Իմ կրծքի տակ ուրախ հնչում: Ես փորձում եմ մտքիս ծայրով Չափել երկնի խորությունը, Արևի լույս ասղի սայրով Ծակել թաքուն մերկությունը: Աղոթքի պես ձգվում է վեր Երկինքն`ու ետ իմն է մնում, Երգս հիմա կառնի թևեր Ու կճախրի մեր վերևում:
**** ՆՎԻՐՈւՄ ԵՄ ԿՐՏՍԵՐ ԵՂԲՈՐՍ` ՎԱՉԻԿԻՆ Մի անցած հուշ է իմ մանկությունից, Մի աննշան հուշ, ներկա եմ դնում, Հուզվում եմ նրա հեզ տրտմությունից, Նրա համար եմ այս երգը գրում: Մանկությունը իմ գյուղում է անցել, Գյուղական մեր հին տունը էլ չկա, Մեր <հինգի> ձայնը մարդ չի իմացել, Եղբորս լացի ձայնն իմ մեջ դեռ կա: Մի կով ունեինք, մորթը` սևաթույր, Ռուսական էր տեսակը նրա, Հավատ կար այնքան հայացքում մաքուր, Մեր մեկնած խոտին գալիս էր վրա: Հաշված օրեր կար,որ կովը ծներ, Գիտեինք,որ մենք հորթուկ կունենանք, Խնդություն ուներ սպասումը մեր, Դեռ աչքալույս էլ իրար պիտի տանք: Վաղ առավոտ էր, մայրս գոմ գնաց, Մեր սևաթույրը ծնել էր արդեն, Վարդ չէր կարմիրը պոչի հետ կախված, Մայրս աղերսում էր,որ կովին փրկեն: Հերթափոխով էր հայրս աշխատում, Անքուն աչքերում ցերեկն էր մթնել, Անզորության էր նա իրեն մատնում, Դանակը միշտ էլ կարող էր գտնել: Օրը գարուն էր,ցավից անտեղյակ Նորածին հորթը մորը կփնտրեր, Մեր սևաթույրը բաց երկնքի տակ Կանաչ էր պոկում գետնից անտարբեր: Լիքը գոմի մեջ մենակ էր հորթը, Սևավոր մորը չկար վերադարձ, Շոյում էինք մենք գլուխն ու մորթը, <Ախպեր>,- էր ասում եղբայրս կամաց: Կաթի ծծակն ու շիշը հորթուկի Կրտսեր եղբայրս ծոցում էր պահում, Ինքը`երեխա,բայց մեծահոգի Մեծի նման էր որբուկին նայում: Ալաբաշ էր նա հորթուկին կանչում, Իսկ սա էլ ուրախ տրտինգ էր տալիս, Նրան հարազատ իրեն ճանաչում, Ճակատ-ճակատի ոնց էին տալիս: օրերը անցան,Ալաբաշն արդեն <Ոսկե ցլիկ> էր,առույգ ու կայտառ, Հայրս պահել էր,որ պիտի մորթեր, Հենց Ամանորի տոնը մոտենար: Թե չէ ինչու էր մսուրում կապել, Դե`Նոր տարվան որ դանակի քաշի, Իր հալալ մալն է ու միսը ջահել, Ինչ է անում,որ որդուց ամաչի: Իսկ հեգ եղբայրս էն ոնց էր լալիս, Որ հորս փխրուն սիրտն էլ փուլ եկավ, -Լավ,ուրիշին եմ ես նրան տալիս,- Թե չէ պահելու էլ հնար չկար: Նոր տիրոջը մեր հորթն էր քարշ տվել, Փորձել էր հասնի եղբորս հեռացող, Ցասումից տիրոջ չպիտի փրկվեր, Չկային վրեն ձեռքեր դողացող: Ծիծաղում էինք եղբորս վրա. -Հիմա եփում են միսն Ալաբաշի, -Էհ,ձեզ ինչ կա որ,-խոսքերն են նրա Սրտումս այրվում` էն հուշից բացի: **** Դիմակը,գիտեմ,գազան է վայրի, Որ հրեշտակ է ուզում երևա, Վախ կա իր մտքի ձորերում մթին, Ձեռքը ցասումի,չէ,չի երերա: Խոստումնալից է ժպիտը և ինձ, Խաբկանքին նրա չեմ ընդիմանում, Չեմ ուզում կպչել չարությանը պիղծ, Որ իմ Աստծուն է իր բնում դավում: Որ զոհը ես եմ,էլ կասկած չկա, Առաջարկ է մութ անտառի անում, Հաշվել եմ բոլոր քայլերը նրա, Աղեղնավոր եմ,դեռ չի իմանում:
***** Իմ սիրո չասված խոսքերը բոլոր Ես կտակում եմ գալիք ծաղկունքին, Հողին իմ խոնարհ`ցածրության սովոր, Հողին իմ հավերժ կպած երկնքին: Իմ այն չծնված մանկանը գալիք, Ում չհասցրի տիրություն անել, Ծնող դարձած իմ մեծացած բալիկ, Այն կաթիլը քեզ,որ ինձ եմ պահել: Իմ սիրո չասված խոսքով խարույկվեմ, Հայտնություն լինեմ Աստծո ամեն օր, Աշխարհի սիրուն մանկան պես կապվեմ, Թող խոսքն իմ հնչի,ոնց սպասված նոր... ***** Սիրտ իմ, այնպես ես սիրուց խենթանում, Ասես խաչյալդ հարություն առավ, Խմածդ գինուց ես եմ քաղցրանում, Դու անհուն սիրո ափաչափ մի գավ: Հարբած է միտքս և թեթև այնքան, Որ ծովն անցնում է առանց թրջվելու, Բախտ չի վիճակվել դեռ ոչ մի ձկան, Ճամփին մնացած հետքը գտնելու: Իսկ ասում էիր էլ չես լցվելու Թունդ գինով սիրո կապույտ երակի, Դու անմար բոցով չես խարույկվելու, Երբ գինու տենչից շրթունքդ ճաքի: Ես տեղ կգտնեմ վերջին աղոթքի, Քո հազար ու մեկ լույս սիրո համար, Ունենաս խաչյալ-հարուցյալ որդի, Ինձ էլ չի բանտի երկրում ոչ մի քար...
******* Մոռացված ծաղիկ եմ հիմա, Ծաղկումի միամիտ թովչանքով, Ինչ ձեռք է,որ պիտի ինձ գա, Աստըծո արարող խանդով: Տարիքս մի արտ է հասուն, Բարիքով,բուրմունքով բուրյան, Զով հովից ծաղկի պես նազում` Ծաղկի պես փխրուն եմ այնքան: Մոռացված ծաղիկ եմ հիմա, Իմ հող ու ջրի հավատով Ծաղկումս խնկում է` և նա Կիրակի ունի լուսաշող:
****** Սպասումիս ոսկեկար զգեստը հագին` Մութը կոնքերը ճոճեց անառակաբար, Կարոտս տուն չեկավ`մոլորվել է ճամփին, Շրջանակը դատարկ չունի դիմանկար: Լեզվիս ծայրը հասավ անունը կարոտիս, Թռչելու փափագին աչք ունեն վիհերը, Թաքցնում եմ մարմինս` խոցվում է հոգիս, Ասում են, թե շատ հեշտ է անդավ ապրելը: Հուղարկավոր թափորը ուխտավորի պես, Գալիս է իմ ետևից`լացի մեջ ծիծաղ, Հրե լեզվակ է ճամփին `մորենին անկեզ, Ծաղկաճյուղից հասմիկի կաթկթում է շաղ...
**** Եթե լինել-չլինելու համար ժամանակ չկա, Հեգ ջրահարսին փրկելու համար ձայներ հավաքեմ, Խիղճը չի կարող լինել սրիկա, Մատանիս գտնող ձկանը ինչպես չոր ափին կապեմ: Կնտրեի Աստծուն ինձ համար ադամ`Լիլիթը վկա, Կլիներ ներկա`պտուղը հասած մտքով կուտեի, Եթե չլինել-լինելու համար ես աշխարհ եկա, Ծննդյան քաղցր իմ ճիչով մորս պիտի փրկեի: Եթե լինել-չլինելու համար ժամանակ չկա, Հեգ ջրահարսին փրկելու համար ձայներ հավաքեմ, Ու թե ոչ մեկն ինձ նրան փրկելու ոչ մի ձայն չտա, Ես իմը կտամ, եթե իմ կորած մատանին գտնեմ...
***** Հասկացել եմ վաղուց, որ կյանքը խաղ է մի, Եվ տարբեր են այնպես դերերը իմ, Ահով չեմ էլ նայում կուրությանը մահի, Բեմի համար նորից պիտի ես ապրեի: Դիմակներ ունեմ ես, նաև`թիկնոց, Իմ կյանքով է ապրում չարն ու բարին, Իմ ներսի դժոխքում լեզու է ամեն բոց, Մոխրի մեջ եմ պահում դրախտի բանալին: Ես գաղտնիքներ չունեմ դերերից իմ խաղի, Տուրք`ծաղկումին չեկած ցանկալի մի սպասման, Վերցնում է այն`ինչ պիտի ինձ պահեի, Հասկանում եմ` խաղը ունեցել է պայման: Իմ ներսի հայելին աչք է ծակում մեկ-մեկ, Ես նրանից մի քայլ հեռու պիտի մնամ, Նրա ողորկում իմ լույսն է դառնում բեկ-բեկ, Ցանկանում եմ խաղալ նրան մի քիչ նման: Չգիտեմ ինչքանով սիրելի եմ եղել, Բեմը պատրաստ է միշտ մի նոր խաղի, Ամենից շատ բեմում ես մարդուն եմ սիրել, Ականջիս ետևը գցած ձայնը մահի.... Հասկացել եմ`վերջը սկիզբ է նոր խաղի, Մեծացել է բեմը աշխարհի աչքի դեմ, Արթնացումը որսաց ակնթարթը պահի, Դիմակները` բեմին, մահն ինձ հետ կտանեմ:
***** Բարձրաձայն խոսեց մի պառավ տիկին, Աչքը ձեռքերին Մոնա Լիզայի, -Ասաց` անկյանք է ու մեռելային,- Մեռյալն իր մեջ էր ցուրտ գերեզմանի...
**** Անձրև եմ մաղթում ձեզ բաժանումից առաջ, Անձրևաբեր ամպը փլվեց իմ բաց գլխին, Երկինքն ու երկիրը ընկել են իմ խելքին` Անձրև եմ մաղթում ձեզ բաժանումից առաջ: Ցավը իմ ծնկների` ունի թե ձախ,թե`աջ, Բուժիչ է անձրևը ձեր չփակված վերքին, Անձրև եմ մաղթում ձեզ բաժանումից առաջ, Անձրևաբեր ամպը փլվեց իմ բաց գլխին:
**** Օրհնյալ կանանց մեջ,սուրբ իմ Տիրամայր, Տուր ինձ խորհուրդը ապրելու սիրուն, Օգնիր որ լինեմ,բայց ոչ հիշաչար, Բոլոր ճամփեքս ինձ բերեն իմ տուն: Սրբուհի դու կույս,դու մայրության մայր, Քո գութ ու սիրով թող ես վարարեմ, Իմ հոգում փռիր հավատդ անծայր, Որ կայծով սիրո կրակներ վառեմ: Օգնիր,Տիրամայր, մտքով զորանամ, Մերկությունն հոգուս խիղճս չխոցի, Ունենամ լույսիդ գեթ մի շողն անգամ Բարուրում հույսի իմ օրորոցի: Օրհնյալ կանանց մեջ,Տիրամայր, օ, Սուրբ...
***** Գողգոթան հավերժի խաչակիր` Իմ բախտի ճամփին է մնում, Երկրայինը երկինք բարձրանում, Գողգոթան`հավերժի խաչակիր: Չի փնտրում նոր անուն աշխարհում Մեղքը հին,որ հույս է ծնում, Գողգոթան հավերժի խաչակիր` Իմ բախտի ճամփին է մնում:
***** Քո չարացած պահի բարությունն է ինձ պետք, Անդունդով մի փորձիր կուրությունն իմ, Հիշողություն ունի ամեն մի փակված վերք, Կարոտում է իմ մեջ մեկն իր կորած կողին: Անապատ մի տուր ինձ`արդեն ունեմ, Տեր,քո սիրուց ատել չեմ ցանկանում չարին, Թե արգելված պտղի սերմը հողեմ, Թող հայտնություն լինեմ ես թողության պահին: Մի տուր նոր փորձություն`ես չեմ փոխվել, Մի թող որ կերածս հացն ինձ դավաճանի, Գաղտնիքդ պահելուց միտքս շատ է հոգնել, Քանի մարդու ձեռքում փակ եմ ու բանալի: Արյունս փորձել է համը իմ տանջանքի, Տրորվում է հոգիս,ոնց պիտի ձեռքդ տամ, Թող մտքիդ մեջ նրա ցավը քեզ չտանջի, Առանց ցավի նրա,հավատա,ես չկամ...
**** Արարիչն ինձ տվեց ազատ կամք, Որ միտքս ձանձրույթից թոթափեմ, Որ գոյիս գաղտնիքը հար փնտրեմ, Արարիչն ինձ տվեց ազատ կամք: Աստծուցը`չդիտվեց հանցանք, Պայմանը`անպայման որ խախտեմ, Արարիչն ինձ տվեց ազատ կամք, Որ միտքս ձանձրույթից թոթափեմ:
***** շարունակությունը` 3-րդ , 4-րդ, 5 ....+ էջերում