Պ Ո Ե Զ Ի Ա


*********   ****
              Ախր ես ինչպես վեր կենամ,գնամ...
                                          Հ.Սահյան

Ախր ես ինչպես վեր կենամ, գնամ,
Տուն իմ հայրենի, թողնեմ վիզդ ծուռ,
Ուրիշի տան մեջ հյուր էլ կմնամ,
Քո որբությունից կլինեմ տխուր:
Ախր ես ինչպես այլ երկիր գնամ,
Ինձ քո  մայրական գութով ես սնել,
Թե որ գնամ էլ, ես ինչպես մնամ,
Երբ որդիներիս դու ես օրորել:
Դու ինչքան էլ նեղ` պայծառ ես, մաքուր,
Դուռդ չես փակել հավատքիդ առաջ,
Օտարի կանչին ես ականջալուր,
Քեզ ուրանամ, թե կունենամ բաղարջ?:
Ախր ես ինչպես վեր կենամ գնամ,
Իմ որդիների Հայրենիքն ես սուրբ,
Քո տանիքի տակ սերդ ուրանամ,
Աղոթեմ օտար տաճարում Աստծուդ:
Ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ,
Սուտ է, թե օտար ազգն < Հրանտ  Դինք> է,
Հենց որ թույլ տեղդ նրանք իմանան,
Ատամ ցույց տալու սպառնալիք է:
Չէ, լավ է խոնարհ քո ծառան մնամ,
Քան թե օտարի տան մեջ պատվով հյուր,
Հայաստան, իմ տուն, իմ սուրբ անդաստան,
Խռովեցի քո անդորրը իզուր:


*****
Այս սափորն էլ ահա մյուսների նման
Իմ ձեռքի մեղավոր հպումով փշրեցի,
Ծաղիկը մեր սիրո ինձ նման էր այնքան,
Երբ մեռնողի աչքում ես ինձ նկատեցի:
Արտասվեցի,զուր էր պատիժն այս քեզ,
Մինչդեռ քո ցավին ես գլուխ խոնարհեցի,
Ավետիսն հարության ցանկության պես անկեզ
Գորդյան հանգույցով իմ կարոտին կապեցի:
Այս սափորն էլ նորից սիրով փշրեցի,
Արցունքիս կաթիլը կպավ զրնգոցին,
Հազար կյանք ունեի`մեկը ինձ պահեցի,
Էն էլ գիշերներս այրեց տալով բոցին:
Մանկան նման սերդ կրծքիս տակ խեղդեցի,
Նրա կյանքի ճիչը մարեց իմ շուրթերին,
Հարությունն իմ սիրո մեռնումով փրկեցի,
Թող որ մի նոր սիրով նայեմ քո աչքերին:


********
Երբ միայն քոնն է քո անունը,
Ես վախով եմ արտասանում,
Լույս է միտքս մատնահարում,
Երբ միայն քոնն է քո անունը:
Սիրո հուշը չի ծերանում,
Նոր չէ հոգու տխրությունը,
Երբ միայն քոնն է քո անունը,
Ես վախով եմ արտասանում:

**********
Ինձ տված ցավի տեղը չիմացար,
Ոչ էլ թալանիդ գինը իմացար,
Ինձ կենտ հիշեցիր ու զույգ մոռացար,
Քեզ ցավ տվողին էլ չցանկացար:


************
Երկինքը փորն է արել երկրային կիրքը,
Մութ տենչանքից է սրտի աչքը սևակնել,
Անձրևոտ է օրը, փշրված է միտքը,
Պջպջացող ջրերը իրար են կապվել:
Խառնվել են ամպերը`ոնց գառ ու մաքի,
Գարունն ինչ աչք է բացել` նայում է նրանց,
Օդը բուրմունքն է պահում համտեսած կաթի,
ճպճպում է մանկան պես բարուրի մեջ թաց:
Ծառի թրջված ճյուղերից բողբոջ է կաթում,
Օրվա գունատ դեմքն ունի խաբվածի հայացք,
Կաթիլները անձրևի լույս են հավաքում,
Ամպերի մեջ արևը որոնում է անցք...

******    **********

      

  Կ Լ Ե Ո Պ Ա Տ Ր Ա        
Քո կանացի փայլը խանդն իմ չի բորբոքել,
Չեմ ցանկացել սիրվել տիրանալու համար,
Իմ Երկնքում ծագող արևը դեռ փոքր է,
 Հոգուս անապատում ավազ է անհամար:
 Ծարավը իմ հույզի ծովն ուզում է քամի,
Իմանալով, որ կա քաղցր ջրի աղբյուր,
Օրհնանքը երկիր է ինձ համար Քանանի,
Թե աղբյուրն ինձ անգամ օձի պոզով տա ջուր:

Հավատալով ճամփա ընկած իմ երազին,
Գտել եմ արթնության պոետիկ սուրբ պահեր,
Երբ թագ ունի կինը, աչք կա ամեն մազին,
Ամեն մի այր մտքում գիտի թագավորել:

Աստիճանին փառքի արևն աչք է ծակում,
Սամումն անապատը երկինք պիտի տանի,
Հատիկով ավազի ժամանակ են չափում,
Անունն է, որ պիտի կյանքից վեր երկարի:

Կլեոպատրա, երբեք չեմ ձգվել քո գահին,
Չի պտղել արգանդն իմ սիրուց քո Կեսարի,
Բայց խանդով եմ դառնում քո իմացյալ մահին,
Փառքի ոչ մի աստճան նրան չի կործանի:

*****
Խաչված իմ տենչանքի երկնային ծարավին,
Մարմինը իմ քաղց է մի վերջին ընթրիքի,
Մի մազից են կախված նա ու իմ կույս հոգին,
Մոտիկ ու հեռու են` նման լույս ու մութի:
Սպասավոր օրվա անց ու դարձին սովոր
Միտքը իմ` ձեռքի հետ գնում է ու գալիս,
Հին լաթը ինչ անի կարկատանները նոր,
Հիշողությանը ինձ հաճախ եմ պահ տալիս:
Հավատացյալի պես հաղորդության կանգնում,
Համբերանքի ծով է սպասումը երկար,
Նշխարքի չափ հույսից աշխարհ է լիանում,
Կարոտից մեռնում եմ ապրելու չափ դժվար:
Ծաղկունքի պես ալպյան թեպետ սրտաբաց եմ,
Բայց առաջվա նման սիրուց չեմ խենթանում,
Տխրություն խաչյալի, որ չի թողնում թախծեմ,
Կյանքը ինձ լքում է` հեռուն չի մոտենում:
Աշխարհին ու ինձ էլ հիմա շատ եմ խղճում,
Ինձ հետ չի ծերանում բնազդն հոտառության,
Նա ազատ կամքի տեր`ես եմ նրա մտքում,
Հոգուս համար նեղ են պատերն իմ շինության:
Սա իմ մարմինը չէ` օրհնանքի պես մաշված`
Անմահությամբ վաղուց մեռած հրեշտակի,
Ժամանակը, որով մենք իրար ենք կապված,
Նմանվում է քիչ-քիչ կախվողի օղակի:

****
Ես իմ մոլորակը ունեմ`
մոտիկ քոնին,
Ինչպես էլ նրան նայեմ,
Նա էլ է հին...

****
Հոգուս թախիծը շռայլ է,
Ծնունդ ունի կարծես Լոռվա,
Այսօր երկինքը մռայլ է,
Փակ ծրար է միտքը օրվա:
Օրորվում են չկամությամբ
Աշնան քամուց ծառերը ծեր,
Անտեր քամին իր գժության
Տարերքի մեջ գժված է դեռ:
Փողոցն այսօր աղմկոտ է,
Սրտիս մոտ է ամեն հնչյուն,
Աշնան քամին մերկ, բոկոտն է,
Թռչկոտում է կորած փոշում:
Ով է Լոռվա ձորում ճչում,
Այսօր մի քիչ ալարկոտ եմ,
Քամին սուտ է երկինք փչում,
Իբրև արդեն մարդամոտ է:
Ամպամած է երկինքն այսօր,
Քամուն գաղտնիք պիտի չտար,
Աշնան գունեղ զգեստը նոր
Քամի թևած մտել էր պար:

*****
      Կանգ առ, երկրագունդ...
              Պ.Զեյթունցյան
Որովհետև արևից կախվածություն ունի
Երկրագունդը` պտտվում է արևի շուրջը,
Պահպանում է աչքի պես գտած լուսափունջը,
Որովհետև արևից կախվածություն ունի:
Կիրակին ծաղկում է հանուն տոնի`
Բուրվառի մեջ խնկի փչելով տաք շունչը,
Որովհետև արևից կախվածություն ունի,
Երկրագունդը պտտվում է արևի շուրջը:

******
Ասում են մոտ է վախճանն աշխարհի,
Չի փրկի նրան ոչ մի  Գողգոթա,
Խաչերը` ծածկված բլրով մեղքերի,
Անհույս թաղվածին հույսը ինչ կտա:
Կրքերն են մրրկում,կույր- գաղտնիքի պես,
Անիծյալ որդու իզուր վերադարձ,
Գառներ են օրհնյալ, թափվող արյան ծես,
Գինի չի դառնում ջուրն էլ վարարած:
Տանուլ են տալիս օրն իրենց վերջին,
Աչքաչափ ունի անցած ամեն օր,
Մեղքի հաշիվը`Աստծո խղճին,
Անհիշությունից աշխարհի մոլոր:
Աշխարհն`ասում են պիտի կործանվի,
Վաղվա օրվա չափ ունի ժամանակ,
Նշխարքի նման պիտի բաժանվի
Աստված`ու փրկվի-գտած մի նոր կյանք:

*****
Հայր, հեռացրու բաժակը ինձնից,
Նա ճառագայթն է արևիս բեկում,
Սիրտս մրսում է իր սառած մտքից,
Հայացքս անզոր իրեն եմ թեքում:
Քանի սիրուն եմ, Աստված,քեզ նման,
Գեղեցկանում եմ կրքից սիրվելու,
Հեռացրու ինձնից բաժակը միայն,
Չարությունն աչքիս քեզ չեմ ներելու:
Մորս մշուշված հայացքը ունի
Հայելիս, թե որ դեմքին եմ նայում,
Արծաթապաշտը ոչ մի մեղք չունի,
Երբ տարիքն է իր շապիկը հանում:
Տեր, հեռացրու բաժակը ինձնից,
Քեզ համար եմ, տես,ես գեղեցկանում,
Ինձ դու լավ գիտես,փուխր եմ էն գլխից,
Թող կամքդ լինի-կենացդ եմ խմում:

*****
Տեղատարափ, տևատարափ անձրևի հետ
Չհորդեցին, չհեռացան ցավ ու թախիծ,
Պատը լացիս դեռ նայում է ինձ խև ու խեթ,
Սիրուս ծովը մեղքի լեռ է կքված կրծքիս:
Չհորդեցի, չպայթեցի երկնքի պես,
Կաթնաղբյուրի ջուր էր խմել արյունս տաք,
Ես հնազանդ եղա բախտիս, բայց էլի քեզ
Որոնեցի,իմ սերերի միակ զավակ:
Ես խենթորեն քեզ սիրեցի`սգալու չափ,
Կորուստներն իմ չհաշտվեցին գտածիս հետ,
Ուր փնտրեցի, չգտա ես չծեծված ափ,
Հնար լիներ, ժամանակը կտայի ետ:
Տեղատարափ, տևատարափ անձրև գարնան,
Քո ձեռքերով լվանում եմ վերքն իմ սրտի,
Նուրբ մատներդ իմ մատներից սառն են այնքան,
Որ թվում է մահացումիդ ժամն է էլի...

****
Ինչ լավ օր է ձմեռային,
Արևներ կան ձյուների մեջ,
Կապույտի մեջ եթերային
Խնկարկվում է երազ ու տենչ:
Օրը ասես հարսնվոր է,
Հագին` ճերմակ, մազը` արձակ,
Աչքիս բիբի պես կլոր է
Բաց երկինքը արևաթագ:
Շատ լավ օր է ձմեռային,
Երկինքն այսօր բացճակատ է,
Ծանրացել է ձյունը հողին,
Աստծո ձեռքում լի գավաթ է...

****
Ծաղկումով լիքն ես,ծառ,
Սրտանց ես բուրավետ,
Նորաբաց գարնան հետ
Ծաղկումով լիքն ես,ծառ:
Ծաղկումդ տաք ու վառ`
Յասաման`սիրո երգ,
Ծաղկումով լիքն ես,ծառ,
Սրտանց ես բուրավետ:
****
Անվարագույր պատուհանից
Երկինքն այնքան մոտ է թվում,
Լույսը բացվում է իմ տանից,
Լուսնոտի պես մութը քնում:
Թևում է վեր կապույտ ճամփով
Հայացքը իմ `ճերմակ թռչուն,
Գգվում է ինձ երկինքը մով,
Իմ կրծքի տակ ուրախ հնչում:
Ես փորձում եմ մտքիս ծայրով
Չափել երկնի խորությունը,
Արևի լույս ասղի սայրով
Ծակել թաքուն մերկությունը:
Աղոթքի պես ձգվում է վեր
Երկինքն`ու ետ իմն է մնում,
Երգս հիմա կառնի թևեր
Ու կճախրի մեր վերևում:

****
           ՆՎԻՐՈւՄ  ԵՄ ԿՐՏՍԵՐ ԵՂԲՈՐՍ` ՎԱՉԻԿԻՆ
Մի անցած հուշ է իմ մանկությունից,
Մի աննշան հուշ, ներկա եմ դնում,
Հուզվում եմ նրա հեզ տրտմությունից,
Նրա համար եմ այս երգը գրում:
Մանկությունը իմ գյուղում է անցել,
Գյուղական մեր հին տունը էլ չկա,
Մեր <հինգի>  ձայնը մարդ չի իմացել,
Եղբորս լացի ձայնն իմ մեջ դեռ կա:
Մի կով ունեինք, մորթը` սևաթույր,
Ռուսական էր տեսակը նրա,
Հավատ կար այնքան հայացքում մաքուր,
Մեր մեկնած խոտին գալիս էր վրա:
Հաշված օրեր կար,որ կովը ծներ,
Գիտեինք,որ մենք հորթուկ կունենանք,
Խնդություն ուներ սպասումը մեր,
Դեռ աչքալույս էլ իրար պիտի տանք:
Վաղ առավոտ էր, մայրս գոմ գնաց,
Մեր սևաթույրը ծնել էր արդեն,
Վարդ չէր կարմիրը պոչի հետ կախված,
Մայրս աղերսում էր,որ կովին փրկեն:
Հերթափոխով էր հայրս աշխատում,
Անքուն աչքերում ցերեկն էր մթնել,
Անզորության էր նա իրեն մատնում,
Դանակը միշտ էլ կարող էր գտնել:
Օրը գարուն էր,ցավից անտեղյակ
Նորածին հորթը մորը կփնտրեր,
Մեր սևաթույրը բաց երկնքի տակ
Կանաչ էր պոկում գետնից անտարբեր:
Լիքը գոմի մեջ մենակ էր հորթը,
Սևավոր մորը չկար վերադարձ,
Շոյում էինք մենք գլուխն ու մորթը,
<Ախպեր>,- էր ասում եղբայրս կամաց:
Կաթի ծծակն ու շիշը հորթուկի
Կրտսեր եղբայրս ծոցում էր պահում,
Ինքը`երեխա,բայց մեծահոգի
Մեծի նման էր որբուկին նայում:
Ալաբաշ էր նա հորթուկին կանչում,
Իսկ սա էլ ուրախ տրտինգ էր տալիս,
Նրան հարազատ իրեն ճանաչում,
Ճակատ-ճակատի ոնց էին տալիս:
օրերը անցան,Ալաբաշն արդեն
<Ոսկե ցլիկ>  էր,առույգ ու կայտառ,
Հայրս պահել էր,որ պիտի մորթեր,
Հենց Ամանորի տոնը մոտենար:
Թե չէ ինչու էր մսուրում կապել,
Դե`Նոր տարվան որ դանակի քաշի,
Իր հալալ մալն է ու միսը ջահել,
Ինչ է անում,որ որդուց ամաչի:
Իսկ հեգ եղբայրս էն ոնց էր լալիս,
Որ հորս փխրուն սիրտն էլ փուլ եկավ,
-Լավ,ուրիշին եմ ես նրան տալիս,-
Թե չէ պահելու էլ հնար չկար:
Նոր տիրոջը մեր հորթն էր քարշ տվել,
Փորձել էր հասնի եղբորս հեռացող,
Ցասումից տիրոջ չպիտի փրկվեր,
Չկային վրեն ձեռքեր դողացող:
Ծիծաղում էինք եղբորս վրա.
-Հիմա եփում են միսն Ալաբաշի,
-Էհ,ձեզ ինչ կա որ,-խոսքերն են նրա
Սրտումս այրվում` էն հուշից բացի:
****
Դիմակը,գիտեմ,գազան է վայրի,
Որ հրեշտակ է ուզում երևա,
Վախ կա իր մտքի ձորերում մթին,
Ձեռքը ցասումի,չէ,չի երերա:
Խոստումնալից է ժպիտը և ինձ,
Խաբկանքին նրա չեմ ընդիմանում,
Չեմ ուզում կպչել չարությանը պիղծ,
Որ իմ Աստծուն է իր բնում դավում:
Որ զոհը ես եմ,էլ կասկած չկա,
Առաջարկ է մութ անտառի անում,
Հաշվել եմ բոլոր քայլերը նրա,
Աղեղնավոր եմ,դեռ չի իմանում:

*****
Իմ սիրո չասված խոսքերը բոլոր
Ես կտակում եմ գալիք ծաղկունքին,
Հողին իմ խոնարհ`ցածրության սովոր,
Հողին իմ հավերժ կպած երկնքին:
Իմ այն չծնված մանկանը գալիք,
Ում չհասցրի տիրություն անել,
Ծնող դարձած իմ մեծացած բալիկ,
Այն կաթիլը քեզ,որ ինձ եմ պահել:
Իմ սիրո չասված խոսքով խարույկվեմ,
Հայտնություն լինեմ Աստծո ամեն օր,
Աշխարհի սիրուն մանկան պես կապվեմ,
Թող խոսքն իմ հնչի,ոնց սպասված նոր...
*****
Սիրտ իմ, այնպես ես սիրուց խենթանում,
Ասես խաչյալդ հարություն առավ,
Խմածդ գինուց ես եմ քաղցրանում,
Դու անհուն սիրո ափաչափ մի գավ:
Հարբած է միտքս և թեթև այնքան,
Որ ծովն անցնում է առանց թրջվելու,
Բախտ չի վիճակվել դեռ ոչ մի ձկան,
Ճամփին մնացած հետքը գտնելու:
Իսկ ասում էիր էլ չես լցվելու
Թունդ գինով սիրո կապույտ երակի,
Դու անմար բոցով չես խարույկվելու,
Երբ գինու տենչից շրթունքդ ճաքի:
Ես տեղ կգտնեմ վերջին աղոթքի,
Քո հազար ու մեկ լույս սիրո համար,
Ունենաս խաչյալ-հարուցյալ որդի,
Ինձ էլ չի բանտի երկրում ոչ մի քար...

*******
Մոռացված ծաղիկ եմ հիմա,
Ծաղկումի միամիտ թովչանքով,
Ինչ ձեռք է,որ պիտի ինձ գա,
Աստըծո արարող խանդով:
Տարիքս մի արտ է հասուն,
Բարիքով,բուրմունքով բուրյան,
Զով հովից ծաղկի պես նազում`
Ծաղկի պես փխրուն եմ այնքան:
Մոռացված ծաղիկ եմ հիմա,
Իմ հող ու ջրի հավատով
Ծաղկումս խնկում է` և նա
Կիրակի ունի լուսաշող:

******
Սպասումիս ոսկեկար զգեստը հագին`
Մութը կոնքերը ճոճեց անառակաբար,
Կարոտս տուն չեկավ`մոլորվել է ճամփին,
Շրջանակը դատարկ չունի դիմանկար:
Լեզվիս ծայրը հասավ անունը կարոտիս,
Թռչելու փափագին աչք ունեն վիհերը,
Թաքցնում եմ մարմինս` խոցվում է հոգիս,
Ասում են, թե շատ հեշտ է անդավ ապրելը:
Հուղարկավոր թափորը ուխտավորի պես,
Գալիս է իմ ետևից`լացի մեջ ծիծաղ,
Հրե լեզվակ է ճամփին `մորենին անկեզ,
Ծաղկաճյուղից հասմիկի կաթկթում է շաղ...

****
Եթե լինել-չլինելու համար ժամանակ չկա,
Հեգ ջրահարսին փրկելու համար ձայներ հավաքեմ,
Խիղճը չի կարող լինել սրիկա,
Մատանիս գտնող ձկանը ինչպես չոր ափին կապեմ:
Կնտրեի Աստծուն ինձ համար ադամ`Լիլիթը վկա,
Կլիներ ներկա`պտուղը հասած մտքով կուտեի,
Եթե չլինել-լինելու համար ես աշխարհ եկա,
Ծննդյան քաղցր իմ ճիչով մորս պիտի փրկեի:
Եթե լինել-չլինելու համար ժամանակ չկա,
Հեգ ջրահարսին փրկելու համար ձայներ հավաքեմ,
Ու թե ոչ մեկն ինձ նրան փրկելու ոչ մի ձայն չտա,
Ես իմը կտամ, եթե իմ կորած մատանին գտնեմ...

*****
Հասկացել եմ վաղուց, որ կյանքը խաղ է մի,
Եվ տարբեր են այնպես դերերը իմ,
Ահով չեմ էլ նայում կուրությանը մահի,
Բեմի համար նորից պիտի ես ապրեի:
Դիմակներ ունեմ ես, նաև`թիկնոց,
Իմ կյանքով է ապրում չարն ու բարին,
Իմ ներսի դժոխքում լեզու է ամեն բոց,
Մոխրի մեջ եմ պահում դրախտի բանալին:
Ես գաղտնիքներ չունեմ դերերից իմ խաղի,
Տուրք`ծաղկումին չեկած ցանկալի մի սպասման,
Վերցնում է այն`ինչ պիտի ինձ պահեի,
Հասկանում եմ` խաղը ունեցել է պայման:
Իմ ներսի հայելին աչք է ծակում մեկ-մեկ,
Ես նրանից մի քայլ հեռու պիտի մնամ,
Նրա ողորկում իմ լույսն է դառնում բեկ-բեկ,
Ցանկանում եմ խաղալ նրան մի քիչ նման:
Չգիտեմ ինչքանով սիրելի եմ եղել,
Բեմը պատրաստ է միշտ մի նոր խաղի,
Ամենից շատ բեմում ես մարդուն եմ սիրել,
Ականջիս ետևը գցած ձայնը մահի....
Հասկացել եմ`վերջը սկիզբ է նոր խաղի,
Մեծացել է բեմը աշխարհի աչքի դեմ,
Արթնացումը որսաց ակնթարթը պահի,
Դիմակները` բեմին, մահն ինձ հետ կտանեմ:

*****
Բարձրաձայն խոսեց մի պառավ տիկին,
Աչքը ձեռքերին Մոնա Լիզայի,
-Ասաց` անկյանք է ու մեռելային,-
Մեռյալն իր մեջ էր ցուրտ գերեզմանի...

****
Անձրև եմ մաղթում ձեզ բաժանումից առաջ,
Անձրևաբեր ամպը փլվեց իմ բաց գլխին,
Երկինքն ու երկիրը ընկել են իմ խելքին`
Անձրև եմ մաղթում ձեզ բաժանումից առաջ:
Ցավը իմ ծնկների` ունի թե ձախ,թե`աջ,
Բուժիչ է անձրևը ձեր չփակված վերքին,
Անձրև եմ մաղթում ձեզ բաժանումից առաջ,
Անձրևաբեր ամպը փլվեց իմ բաց գլխին:

****
Օրհնյալ կանանց մեջ,սուրբ իմ Տիրամայր,
Տուր ինձ խորհուրդը ապրելու սիրուն,
Օգնիր որ լինեմ,բայց ոչ հիշաչար,
Բոլոր ճամփեքս ինձ բերեն իմ տուն:
Սրբուհի դու կույս,դու մայրության մայր,
Քո գութ ու սիրով թող ես վարարեմ,
Իմ հոգում փռիր հավատդ անծայր,
Որ կայծով սիրո կրակներ վառեմ:
Օգնիր,Տիրամայր, մտքով զորանամ,
Մերկությունն հոգուս խիղճս չխոցի,
Ունենամ լույսիդ գեթ մի շողն անգամ
Բարուրում հույսի իմ օրորոցի:
Օրհնյալ կանանց մեջ,Տիրամայր, օ, Սուրբ...

*****
Գողգոթան հավերժի խաչակիր`
Իմ բախտի ճամփին է մնում,
Երկրայինը երկինք բարձրանում,
Գողգոթան`հավերժի խաչակիր:
Չի փնտրում նոր անուն աշխարհում
Մեղքը հին,որ հույս է ծնում,
Գողգոթան հավերժի խաչակիր`
Իմ բախտի ճամփին է մնում:

*****
Քո չարացած պահի բարությունն է ինձ պետք,
Անդունդով մի փորձիր կուրությունն իմ,
Հիշողություն ունի ամեն մի փակված վերք,
Կարոտում է իմ մեջ մեկն իր կորած կողին:
Անապատ մի տուր ինձ`արդեն ունեմ,
Տեր,քո սիրուց ատել չեմ ցանկանում չարին,
Թե արգելված պտղի սերմը հողեմ,
Թող հայտնություն լինեմ ես թողության պահին:
Մի տուր նոր փորձություն`ես չեմ փոխվել,
Մի թող որ կերածս հացն ինձ դավաճանի,
Գաղտնիքդ պահելուց միտքս շատ է հոգնել,
Քանի մարդու ձեռքում փակ եմ ու բանալի:
Արյունս փորձել է համը իմ տանջանքի,
Տրորվում է հոգիս,ոնց պիտի ձեռքդ տամ,
Թող մտքիդ մեջ նրա ցավը քեզ չտանջի,
Առանց ցավի նրա,հավատա,ես չկամ...

****
Արարիչն ինձ տվեց ազատ կամք,
Որ միտքս ձանձրույթից թոթափեմ,
Որ գոյիս գաղտնիքը հար փնտրեմ,
Արարիչն ինձ տվեց ազատ կամք:
Աստծուցը`չդիտվեց հանցանք,
Պայմանը`անպայման որ խախտեմ,
Արարիչն ինձ տվեց ազատ կամք,
Որ միտքս ձանձրույթից թոթափեմ:

*****
շարունակությունը`         3-րդ ,  4-րդ,  5 ....+   էջերում

1 2 3 4 5