ԱՊՐԻԼ 24
Խոնարհվում են խոհերն իմ մտքի,
Բարձր պահած ցեղիս վառ անունը,
Թարմ է հուշը փակված իմ վերքի,
Յաթաղանի ոխը փորձել է արյունը:
Իմ արմատը հող ունի հաստատ,
Խաչ ունի հավատի իմ տունը,
Ուզեցին, որ անեն հայաթափ
Երկիրս ու աշխարհի պատմությունը:
Դեր-Զորի ավազը լցրեց
Փեշի մեջ աչքակապ քամին,
Կուրությունը լույսից խոսեց,
Արևի խավարման ժամին:
Ուզեցին անունս փոխեմ,
Մոռանամ հավատիս դուռը,
Իմ նախնյաց լեզվով չխորհեմ,
Պղծեմ իմ արքայաց արյունը:
Ինչ օգուտ, որ գիտեն իմ ցավը,
Զոհերին հաշվում են միլիոնով,
Անունս չի տալիս աշխարհը,
Բայց հացն իր թրջում է իմ գինով…