Ուժ կգտնեմ իմ մեջ քեզ էլ չփնտրելու,
Որ խաչյալ մարմինդ իմ արյամբ չաղաղակի,
Նոր հառնումիդ համար ես էլ չեմ այրվելու,
Տաճարիս դուռը հին դու քո ձեռքով փակիր:
Զարկերակն հավատիս կշոշափեմ թաքուն,
Ինձ համար թող ոչ ոք չկանգնի աղոթքի,
Ջուրն իր ճամփեն գիտի,նա կունենա նոր հուն,
Ես դեռ դարձի չեկած մի անառակ որդի:
Երկինքն ու երկիրը ինձ մոտիկ են այնքան,
Մինչ եղել է հեղեղ, էլի է լինելու,
Ես չեմ ուզում մտնել մեկ ուրիշի տապան,
Ուժ կգտնեմ, գիտեմ, տապանն իմ շինելու...

****
Մեկն ինձ սիրո խոսք ասաց,
Թրթիռը հասավ ականջիս,
Աշխարհը` թվաց սրտաբաց
Գալիս է փարվելու կրծքիս:
Մայր մտնող արևը վառման
Շողերով աչքերս կապեց,
Օրվա հետ կրակներ հանգան,
Երկինքն ինձ աստղերով խաբեց:
Աշխարհը քնով էր անցել,
Լուսինն էր վերևից հսկում,
Մտքի մեջ ընկած մոռացել`
Չգտանք մենք իրար մթնում:

*****
Իմ պատուհանի չափ է երկինքը,
Դրսի կողմից է այն վարագուրում,
Իմ տան խորհուրդը մտքում օրորում,
Հետո թևաբաց վազում իմ գիրկը:
Այսօր կապույտ է գույնը աչքերի,
Մի սիրելու չափ կապույտ վերցնեմ,
Այսօր իմ երգին կապույտ հագցնեմ,
Բերկրանքը ապրեմ ճախրող թևերի:
Այս կանգնած օդի համար եմ դողում,
Թրթիռը սրտիս չմնա անտես,
Անդորրն իմ ներսի խշշա ծովի պես,
Ալիքվի կապույտ երկինքը ծոցում:
Իմ պատուհանից կախ է երկինքը,
Վարագույր չունեն պատերը իմ տան,
Թեթևամիտ է իմ երգի մուսան,
Ես կտակում եմ նրան իմ կիրքը...

****
             Մայր իմ անուշ  ու անգին...
                           Ե.Չարենց


Մայր իմ բարի ու անգին,
Արդ դարձել ես դու մի բուռ,
Հույս ու հավատ իմ ճամփին,
Իմ խղճի վանք ու մատուռ:
Մայր իմ, մայր իմ միշտ բաց դուռ
Իմ առաջ ու իմ մանկան,
Աստծո գառ ես, պաշտպան սուր,
Աղն ես հացի իմ հոր տան:
Պարգևի պես լուսերես
Դու և կյանք ես, և`օրհնանք,
Թող որ լինեմ այսօր քեզ
Գթության քույր, մայր իմ թանկ:
Մայր իմ, մայր իմ միշտ բարի
Լույսի նման անկաշառ,
Բոլոր մայրերն  աշխարհի
Մեկ էլ դու ես մինուճար...

***
Վաղը տոն օր է, վաղն ութն է մարտի,
Կանանց սրտով է օրը բացվելու,
Սեր կխոստանա  <կարմիրը> վարդի,
Ձնծաղիկ կտա օրն ինձ այցելու:
Բոսորագույն է այսօր երկինքը,
Մայրամուտին է լույսը շիկանում,
Ամպերը ասես ստինք են լիքը,
Գարունը`մանուկ, նոր է արթնանում:
Վաղը տոն օր է, կգա Ցետկինը,
Ես նրան էսպես`Կլարա,- կասեմ,
Կպարպենք գինու շշի կարմիրը,
Հարության տոնին հետո կսպասեմ:
Վաղը տոն օր է, վաղն ութն է մարտի,
Կանանց սրտով է օրը անցնելու,
Թող չնեղանա  <կարմիրը> վարդի,
Ձնծաղիկ է իմ հոգում բացվելու...

****
Սրտիս օտար մի տղամարդու հետ
Աստվածաշունչը անկամ թերթեցի,
Երգ-երգոցը տաք սիրո անմար երգ,
Ժպիտով կամա նրան գերեցի:
Նա էլ ինձ ասաց, թե գեղեցիկ եմ,
Որ գեղեցիկ եմ ոնց Մոնա Լիզա,
Իմ սիրով ծովն իր փոթորկից փրկեմ,
Ու իմ արևն իր երկնքում շողա:
Նա ինչ իմանար բաց ծով չեմ մտել,
Ափ վազող ջուրն ինձ թրջել է միայն,
Շատերին եմ իմ ժպիտով գերել,
Կհասկանա ինձ լոկ Մոնա Լիզան:

****
Մորս կոշտացած ձեռքերի քնքուշ
Հպումը` կուզեմ Աստված իմանա,
Ունենա անհոգ մանկության մի հուշ,
Ձեռքի հացն ուտի, ինչպես մանանա:
Տարածվի անուշ բույրը լավաշի,
Մորս սրտի պես`աչքս կշտանա,
Թող հոգսը Աստծո միտքը չմաշի,
Երբ թոնրի ծուխը երկինք բարձրանա:
Աղոթքի լույսը հոգու մեջ պահում`
Մայրս, երբ օրը հետը չի գալիս,
Աստված, քո անվամբ մայրս է գոհանում,
Երբ ես եմ նրան սառը ջուր տալիս:
Երբ բախտի տեղակ քեզնից նեղանա,
Մորս չափսոսաս սիրուդ մանանան,
Մայր չունես, մի օր մայրս կիմանա,
Աստված, ինձ նման  կունենաս նրան...

****
Հացը կուլ չի գնում, պանդուխտ է իմ որդին,
Հայրենիքից հեռու`օտարի երկրում
Դրամ է վաստակում, հոգսիս բեռը մտքում,
Մեկը մոր պես սիրով լիներ որդուս կողքին:
Դեռ երեկ էր կարծես,որբ էինք մենք երկու,
Մոր ու մանկան ճամփին սառը ջուր եմ ցողում,
Արևահար է դեռ ճամփեն փոշոտ հողում,
Կանչում է կարոտն իմ,ինչպես անքուն կկու:
Հեռաձայնում եմ ես, խոսում հետը որդուս,
Բայց չեմ ասում նրան իմ կարոտի մասին,
Թե ոնց եմ հոգոցով նայում իմ կուշտ հացին,
Ու մեղքն իմ անոթի գցում վիզը հոգուս:
Հացը կուլ չի գնում, տանը չէ իմ որդին,
Հայրենիքից հեռու` Մայր- Հայրենին մտքում,
Օտար երկնքի տակ տունը  շուտ է ցրտում,
Հայրենիքը լիներ մոր ու որդու կողքին...

*****
Ծնող լինելու պես դժվար`
Դժվարին կյանք է,
Տարիների թիվն անհնար
Մեկ ակնթարթ Է:
Ծառի նման` կապված արար
Երկնքի շողին,
Կանաչ կյանքի սիրուն խոնարհ`
Արմատի հողին:
Ծնողին երբ են հասկացել,
Ոնց սիրած մանկան,
Սերը հաճախ է խեղճացել,
Նման լքված տան:
Ծնող լինելու պես դժվար`
Քաղցր տանջանք է,
Չես կարող ապրել քեզ համար,
Փորձառու ջանք է....

****
Կոշտ ձմռան ցուրտ օրը
Ճաք էր տվել դրսում,
Ճերմակ կիրք էր, որը
Ձյունի տակ չէր մրսում:
Մերկությունը ծառի
Երկնի աչքն էր խոցում,
Ծերության չափ բարի
Երգ կար սիրո ծոցում:
Ճռվողյունին հավքի
Լույսն էր դառնում քավոր.
-Երբ Աստծուն չես գտնում,
Սաղմոս է հարկավոր:
Ձեռքը տաք էր մեկի`
Մյուսին հաց տալով,
Մուրհակ էր անմեկին
Տարին`շահած պահով:
Օրը տուն էր տանում
Խորհուրդը հին խոհի,
Կիրակի էր ծաղկում
Համբերանքում զոհի...

*****
                 Ունեցած-չունեցածը մի երգ էր...
                                      Ա.Մարտիրոսյան

Նվիրում եմ երգեր
Ինձ անծանոթ մարդկանց,
Աշխարհին սրտաբաց
Նվիրում եմ երգեր:
Աղոթքի պես`ի Տեր,
Խոսքի շուրթով ծաղկած,
Նվիրում եմ երգեր
Ինձ անծանոթ մարդկանց:

******
Իրիկնանում է ամռան արևշատ օրը,
Վաղուց հորանց տուն չեկած աղջկա նման
Դժվարությամբ է թողնում լույսն իր բոլորը:
Ոտքը կախ է`չի ուզում անտես հեռանա.
Ծիծեռները երգելով ճամփա են գծում,
Իրիկնացող < այսօրը> որ վերադառնա:
Այնպես մեղմ է ու քնքուշ իրիկնամուտը,
Անարև երկինքի տակ օդն էլ չի ջերմում,
Մոռացված ստվեր է հանց խարխափող մութը,
Որքան հեշտ է աշխարհը երկնքին մերվում....

****
Լիալուսինը ձնագնդի պես
Ճերմակ է մթնում,
Իմ պատուհանից նայում ինձ ու քեզ`
Իրեն չի գտնում:
Սառը լուսատուն աչքիս փայլի մեջ`
Արևը մտքում,
Կարող ենք ապրել այսպես մի տան մեջ,
Նաև` երկնքում...

*****
Թե խուփի տակ են կրակը պահում,
Լեզվակը բոցի երկինք չի հասնի,
Ծուխը կխեղդի կոկորդը խոսքի,
Թե խուփի տակ են կրակը պահում:
Առանց կրակի օջախ չի դառնում
Տունը`թե անգամ պատերն են ոսկի,
Թե խուփի տակ են կրակը պահում,
Լեզվակը բոցի երկինք չի հասնի:

****
Իմ ապրած կյանքը իմն էլ է եղել,
Հուշերիս կծիկն ունի բեկման կետ,
Քայլերս ակամա ճամփա են շեղել,
Մենակ չեմ այսօր իմ երեկվա հետ:
Ինչ որ տեղ,գիտեմ,սխալ եմ ապրել,
Օրհնյալ է ցավը,որ հույս է ծնում,
Միանձնուհու պես ինքս իմ մեջ փակվել,
Ու էլ`աշխարհում իմն ինձ էր մնում:
Որ ավելանամ մաս-մաս լինելուց,
Որ երգով ցավին ու ինձ բաժանեմ,
Որ չդադարեմ մարդուն սիրելուց,
Խլածաղկի պես անուններ պահեմ....