Հասմիկ Աջամյան

Главная » Статьи » Պոեզիա

В категории материалов: 23
Показано материалов: 1-10

Страницы: 1 2 3 »

Сортировать по: Дате · Названию · Рейтингу · Комментариям · Просмотрам

Ես որոշել եմ,որ պիտի պարտվեմ,
Քեզ եմ պարզելու գավաթն հաղթողի,
Փռվել ոտքի տակ` նման մայր հողի,
Ես որոշել եմ,որ պիտի պարտվեմ:
Ծաղկի նմանակ`մութի դեմ փակվեմ,
Սիրտս բացելով մի փոքրիկ շողի,
Ես որոշել եմ,որ պիտի պարտվեմ,
Քեզ եմ պարզելու գավաթն հաղթողի...

Պոեզիա | Просмотров: 658 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (0)

Ուժ կգտնեմ իմ մեջ քեզ էլ չփնտրելու,
Որ խաչյալ մարմինդ իմ արյամբ չաղաղակի,
Նոր հառնումիդ համար ես էլ չեմ այրվելու,
Տաճարիս դուռը հին դու քո ձեռքով փակիր:
Զարկերակն հավատիս կշոշափեմ թաքուն,
Ինձ համար թող ոչ ոք չկանգնի աղոթքի,
Ջուրն իր ճամփեն գիտի,նա կունենա նոր հուն,
Ես դեռ դարձի չեկած մի անառակ որդի:
Երկինքն ու երկիրը ինձ մոտիկ են այնքան,
Մինչ եղել է հեղեղ, էլի է լինելու,
Ես չեմ ուզում մտնել մեկ ուրիշի տապան,
Ուժ կգտնեմ, գիտեմ, տապանն իմ շինելու...

Պոեզիա | Просмотров: 1796 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (0)

Քնած լռության մեջ իմ արթուն սենյակի,
Այսօրվա հուշը քո սիրով եմ ծրարում,
Քամահար ծառերն են խշշում իմ նամակի,
Մութը պատուհանից ինձ պես չի հեռանում:
Կեսգիշերը անց է,հասցե է կորցրել
Որոնումից հոգնած անունով մի քամի,
Հուշերիս պահոցի բանալին եմ գտել`
Թեքված սպասումի լուսավոր մի ժամի:
Քո դեմքի գծերը,ձայնդ լուսաբողբոջ,
Դեռ խառնում եմ անցած իմ օրվա ճերմակին,
Հանդիպելով նորից անմեղ ու հեզ կնոջ,
Ստվերդ ամաչեց մերկությունից կրկին:
Ծրարում եմ հուշը իմ լուսե երեկվա`
Հոգնությամբ գիշերվա ուշ ու լռին ժամի,
Ստվերդ հեռացավ քամու թևին ահա`
Թողնելով ինձ համար ծրարներ մի քանի:

Պոեզիա | Просмотров: 738 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (0)

Ինչ պահեցիր մտքիդ մեջ,
Որ անունը մոռացա,
Իմ կարոտը մի որբ էր,
Քո կարոտին մայրացա:
Իմ շուրթերը, որ երեկ
Անմեղ ժպիտ ունեին,
Մի համբույրից այսօր հեգ
Հուշիդ հետ են մտերիմ:
Համբույրներիս Մարութա
Վանքում թիթեռն ինչ անի,
Լոկ մի համբույր է հիմա,
Դրված զոհի սեղանին:
Հավատքիդ հետ անբարիշտ,
Ուխտատեղիս իմացար,
Մոմիդ բոցը անհանգիստ
Խորանիս մեջ մոռացար:

Պոեզիա | Просмотров: 762 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (0)

Թե կարող ես`անցավ ապրիր,
Ցավը տնքում է,
Թե կարող ես` աչքդ կապիր,
Արցունքն այրում է:
Հացդ պահիր վաղվա համար,
Թե այսօր կուշտ ես,
Թե կարող ես` մի նայիր չար,
Մի թող ինձ անտես:
Թե կարող ես`երջանկացիր,
Բախտի խնդիր է,
Սակայն ցավին մի բամբասիր,
Քենախնդիր է:

Պոեզիա | Просмотров: 654 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (0)

ՆՎԻՐՈւՄ ԵՄ ԿՐՏՍԵՐ ԵՂԲՈՐՍ` ՎԱՉԻԿԻՆ
Մի անցած հուշ է իմ մանկությունից,
Մի աննշան հուշ, ներկա եմ դնում,
Հուզվում եմ նրա հեզ տրտմությունից,
Նրա համար եմ այս երգը գրում:
Մանկությունը իմ գյուղում է անցել,
Գյուղական մեր հին տունը էլ չկա,
Մեր <հինգի> ձայնը մարդ չի իմացել,
Եղբորս լացի ձայնն իմ մեջ դեռ կա:
Մի կով ունեինք, մորթը` սևաթույր,
Ռուսական էր տեսակը նրա,
Հավատ կար այնքան հայացքում մաքուր,
Մեր մեկնած խոտին գալիս էր վրա:
Հաշված օրեր կար,որ կովը ծներ,
Գիտեինք,որ մենք հորթուկ կունենանք,
Խնդություն ուներ սպասումը մեր,
Դեռ աչքալույս էլ իրար պիտի տանք:
Վաղ առավոտ էր, մայրս գոմ գնաց,
Մեր սևաթույրը ծնել էր արդեն,
Վարդ չէր կարմիրը պոչի հետ կախված,
Մայրս աղերսում էր,որ կովին փրկեն:
Հերթափոխով էր հայրս աշխատում,
Անքուն աչքերում ցերեկն էր մթնել,
Անզորության էր նա իրեն մատնում,
Դանակը միշտ էլ կարող էր գտնել:
Օրը գարուն էր,ցավից անտեղյակ
Նորածին հորթը մորը կփնտրեր,
Մեր սևաթույրը բաց երկնքի տակ
Կանաչ էր պոկում գետնից անտարբեր:
Լիքը գոմի մեջ մենակ էր հորթը,
Սևավոր մորը չկար վերադարձ,
Շոյում էինք մենք գլուխն ու մորթը,
<Ախպեր>,- էր ասում եղբայրս կամաց:
Կաթի ծծակն ու շիշը հորթուկի
Կրտսեր եղբայրս ծոցում էր պահում,
Ինքը`երեխա,բայց մեծահոգի
Մեծի նման էր որբուկին նայում:
Ալաբաշ էր նա հորթուկին կանչում,
Իսկ սա էլ ուրախ տրտինգ էր տալիս,
Նրան հարազատ իրեն ճանաչում,
Ճակատ-ճակատի ոնց էին տալիս:
օրերը անցան,Ալաբաշն արդեն
<Ոսկե ցլիկ> էր,առույգ ու կայտառ,
Հայրս պահել էր,որ պիտի մորթեր,
Հենց Ամանորի տոնը մոտենար:
Թե չէ ինչու էր մսուրում կապել,
Դե`Նոր տարվան որ դանակի քաշի,
Իր հալալ մալն է ու միսը ջահել,
Ինչ է անում,որ որդուց ամաչի:
Իսկ հեգ եղբայրս էն ոնց էր լալիս,
Որ հորս փխրուն սիրտն էլ փուլ եկավ,
-Լավ,ուրիշին եմ ես նրան տալիս,-
Թե չէ պահելու էլ հնար չկար:
Նոր տիրոջը մեր հորթն էր քարշ տվել,
Փորձել էր հասնի եղբորս հեռացող,
Ցասումից տիրոջ չպիտի փրկվեր,
Չկային վրեն ձեռքեր դողացող:
Ծիծաղում էինք եղբորս վրա.
-Հիմա եփում են միսն Ալաբաշի,
-Էհ,ձեզ ինչ կա որ,-խոսքերն են նրա
Սրտումս այրվում` էն հուշից բացի:

Պոեզիա | Просмотров: 746 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (1)

Ախր ես ինչպես վեր կենամ,գնամ...
Հ.Սահյան

Ախր ես ինչպես վեր կենամ, գնամ,
Տուն իմ հայրենի, թողնեմ վիզդ ծուռ,
Ուրիշի տան մեջ հյուր էլ կմնամ,
Քո որբությունից կլինեմ տխուր:
Ախր ես ինչպես այլ երկիր գնամ,
Ինձ քո մայրական գութով ես սնել,
Թե որ գնամ էլ, ես ինչպես մնամ,
Երբ որդիներիս դու ես օրորել:
Դու ինչքան էլ նեղ` պայծառ ես, մաքուր,
Դուռդ չես փակել հավատքիդ առաջ,
Օտարի կանչին ես ականջալուր,
Քեզ ուրանամ, թե կունենամ բաղարջ?:
Ախր ես ինչպես վեր կենամ գնամ,
Իմ որդիների Հայրենիքն ես սուրբ,
Քո տանիքի տակ սերդ ուրանամ,
Աղոթեմ օտար տաճարում Աստծուդ:
Ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ,
Սուտ է, թե օտար ազգն < Հրանտ Դինք> է,
Հենց որ թույլ տեղդ նրանք իմանան,
Ատամ ցույց տալու սպառնալիք է:
Չէ, լավ է խոնարհ քո ծառան մնամ,
Քան թե օտարի տան մեջ պատվով հյուր,
Հայաստան, իմ տուն, իմ սուրբ անդաստան,
Խռովեցի քո անդորրը իզուր:

Պոեզիա | Просмотров: 1193 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (0)

Ես չունեի քո անունը իմ շուրթերին,
Բայց այրվելու տենչ ունեին զույգ մոմերս,
Մանկան նման,որ ննջում է մոր ձեռքերին,
Արթնացումի ժամ ունեին և հուշերս:
Երբ չունեի քո անունը իմ շուրթերին,
Ձկնիկ էի բաժակում քո համբերության,
Երկինք էի խառնում հաճախ մի կում ջրին,
Չգիտեի գինը այնժամ քո գթության:
Ես չունեի քո անունը իմ շուրթերին,
Երբ արցունքիդ սառցադաշտը աչքս մտավ,
Ներիր,Աստված,երևելյալ Աստվածներին,
Նոյերի հետ տուր փրկության մի քանի նավ:
Ես չունեի քո անունը իմ շուրթերին,
Իսկ հալվելու տենչն էր մոմիս մարմինն այրում,
Տեր իմ, կյանքը ու մահն էլ է կամքդ վերին,
Արդ`թաքուն եմ քո անունը մահից պահում...

Պոեզիա | Просмотров: 736 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (0)

Մի աշխարհ տուն` մեծ աշխարհում`
Փոքր ու մեծով,
Երկնքում էլ տեղ են պահում
Աղերս ու վեճով:
Ձեռք չեն քաշում գահի հույսից`
Ամենքն են Աստված,
Թաքցնում են մութը `լույսից,
Ոնց ահ ու կասկած:
Կուշտ դեմքի չեն տալիս ապտակ
Ի ցույց բոլորի,
Գաղտնի փորում են ոտքի տակ,
Որ նա գլորվի:
Թե մի կտոր հաց են տալիս
Քաղցից մեռնողին,
Աչք ու ականջ են ման գալիս
Ու` քծնողների:
Մի աշխարհ տուն`մեծ աշխարհում,
Փոքր ու մեծով,
Տուն-տունիկ են ասես խաղում`
Կռվով ու ծեծով:
Պատերազմը տանիքի տակ`
Ոնց սառույց պարկում,
Միշտ չի մնում գաղտնի ու փակ,
Հալոցքն է մատնում:
Ախ,իզուր եք,ախ ,իզուր եք
Դուք կույր ձևանում,
Տեսածը ձեր վերցնում եք կույր,
Ու խուլ հեռանում:

Պոեզիա | Просмотров: 713 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (0)

Տառապանքից պոկված անդորր ննջեցյալի,
Որ մաղում է կարծես ձյունը համատարած,
Հրեշտակի թևով հիշատակներ բարի,
Հանգչում են մայր հողի աչքերի մեջ սառած:
Ձյունե վարագույրը անպատուհան երկնի
Կախվել է ուսերից ցրտահարված օրվա,
Երեկվա կորցրածն այսօր որտեղ գտնի,
Երբ ճերմակում նրա ոտնահետքը չկա:
Ճերմակ հուշ է ասես մոռացումը ցավի`
Ծաղկազարդի նման ձյունը համատարած,
Փաթիլվում է լույսը այս անցվոր աշխարհի
Ափերի մեջ հողի ` իբրև թե հաց կենաց:

Պոեզիա | Просмотров: 1837 | Добавил: Hasmik | Дата: 2011-05-18 | Комментарии (1)

1-10 11-20 21-23

Գլխավոր Պոեզիա Մանկական Արձակ Իմ մասին Կապ