ԳլխավորՊոեզիաՄանկականԱրձակԻմ մասինԿապ


Главная » Статьи » Պոեզիա


Պոեզիա

Տառապանքից պոկված անդորր ննջեցյալի,
Որ մաղում է կարծես ձյունը համատարած,
Հրեշտակի թևով հիշատակներ բարի,
Հանգչում են մայր հողի աչքերի մեջ սառած:
Ձյունե վարագույրը անպատուհան երկնի
Կախվել է ուսերից ցրտահարված օրվա,
Երեկվա կորցրածն այսօր որտեղ գտնի,
Երբ ճերմակում նրա ոտնահետքը չկա:
Ճերմակ հուշ է ասես մոռացումը ցավի`
Ծաղկազարդի նման ձյունը համատարած,
Փաթիլվում է լույսը այս անցվոր աշխարհի
Ափերի մեջ հողի ` իբրև թե հաց կենաց:

****   ***
Թե սերն ինձ սրտանց չեն տալիս,
Պաչից էլ չեմ մնում նեղացած,
Խղճիս հետ կիսվում եմ ուշացած,
Թե սերն ինձ սրտանց չեն տալիս:
Ճամփին եմ հասցեն իմ լոկ տալիս,
Կիրակի օրով եմ խաբված,
Թե սերն ինձ սրտանց չեն տալիս,
Պաչից էլ չեմ մնում նեղացած:

****   ****
Թեպետ մի տանից չենք մեր օրը գլորում,
Բայց նույնն է սպասումը դեռ չեկած հրաշքի,
Մեզ լքող հայր ունենք մեր գլխի վերևում,
Ներքևում գաղտնիքն է նրա չասված խոսքի:
Վաղվա օրվա տերը Աստված է,-ասում ենք,
Ու վախենում`հանկարծ չանի մի չար կատակ,
Ու թե վաղն ինձ ձեր մեջ փնտրեք ու չգտնեք,
Դարձիս ճամփին`գիտեմ,հազիվ թե հավատաք:
Միշտ էլ քիչ է լինում տրված շատը անգամ,
Շրջելով դրամը`կայսրից չկա պրծում,
Քաղցրությունը ունի կորիզներ դառնահամ,
Ունայնության որդը խակ պտուղ չի կրծում:
Սպասումները մեծ` մանրության են դրդում,
Մի թող,որ իմ հույսին մնա հրաշքը քո,
Դրամը` երկերես, լոկ մեկով կա փրկում,
Ոչ մի դրամ չունի մատնահետքը Աստծո:

***********
         Հանիր սիրելիս, մտքիցդ հանիր
            Ջրահարսերի ճերմակ վերարկուն....
                                    Ա.ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ

Զուր է սիրելիս,պատրանք է պատիր`
Ջրահարսերի ճերմակ վերարկուն,
Երազը սուտ է,ջուրը մի մտիր
Ցողելու համար մարմինը թաքուն:
Ծովը գալիս է ոտքիդ ընդառաջ,
Հաշիվ չի տալիս խռովքը վարքին,
Խորքում մնում է ջրին անճանաչ
Կապույտ երկինքը` ճերմակը հագին:
Ջրահարս չունի հիմա ոչ մի ծով,
Կարոտն ինչքան էլ հուշը փայփայի,
Չի կարող մնալ երկինքը խռով,
Ընկնող աստղի դին երբ ծովը պահի:
Լույս չի դառնա էլ մարմինը հանգած,
Երազ կթվա ուղին իր կյանքի,
Ոտքի տակ կնկնի ծովը սրտաբաց,
Հուշի կապոցը առած երկնքի:
Պահիր դու, Հասմիկ, մտքումդ պահիր
Ջրահարսերի ճերմակ վերարկուն,
Քո երազին իմ կյանքով վճարիր,
Նշխարքից նրա մաս տուր իմ հոգուն...

     ՄԱՐԻԱՄ ՄԱԳԴԱՂԵՆԱՑԻ
Ասում են,որ ես էլ սիրուն եմ քեզ նման,
Քեզ նման կանացի` քո հմայքով կանչող,
Սակայն քեզ չի սիրել արքան,որպես Արա,
Ու չի կառչել սերդ ստվերներից փախչող:
Կավիդ փխրությունը ինքդ էլ քեզ չես ներել,
Թեպետ քո անունն է Տիրամոր անունից,
Մագդաղենացի կին, դու արցունքի հեղեղ,
Մերժված,չհասկացված երևելիներից:
Գիտեիր կանացի հմայքներիդ մասին,
Նաև մութ փափագը`դուռդ ծեծողների,
Դու չունեիր պահած ոչ սուր,ոչ էլ`կացին,
Ձեռքի մեջ դեռ քար կա այգիդ թալանողի:
Փնտրում էիր Աստծո այն մինուճար որդուն,
Ում դու կապված էիր իմ ձեռքի նարոտով,
Ծովացել էր խինդը քո մեղավոր հոգում,
Փարվում էիր նրան`ասես իմ կարոտով:
Օրացույց չէր արդեն անցած մեղքի ուղին,
Հայելիս ասում է` սիրուն եմ քեզ նման,
Ես տրվում եմ սրտիդ մեղանչումի դողին,
Քո արցունքը,տիկին,քոնն էլ է աղահամ....

*****    *****
Կուզեմ նկարել խշշոցը գետի,
Հիշողություն իմ,խուլ մի ձևանա,
Նրա հին հունը`հույզերին գերի,
Դարձի ճամփան իր կգտնի հիմա:
Համբերությունը մամռոտ քարերի`
Լքման ափերին`հույսի մի նշխար,
Շիտակությունը թափանցիկ մարմնի
Պիտի ղողանջի ամպերում մթար:
Կուզեմ նկարել խշշոցը գետի,
Բայց ոչ ներկ ունեմ,ոչ կիրք,ոչ կտավ,
Նռները ալվան դեռ քամեմ պիտի,
Արյունս առնի հիշողության ցավ:

*****   *****
             Ա.Մարտիրոսյանի հիշատակին

Հավաքվել էինք մի թաս խմելու,
Քո հուշով լի էր մեր հոգու թասը,
Հավաքվել էինք քեզ սպասելու,
Մեր մեջ կիսելու քո լույսի մասը:
Անժամանակ էր քո հեռանալը,
Չծնված տողդ գաղտնիքն էր Աստծո,
Երգ էր, <ստիխ> էր անգամ քո ցավը,
<Ծիր -կաթին> ուներ ճամփան քո սիրո:
Անունդ շուրթից-շրթունք էր անցնում,
Այրում մեր հոգու միգամած թացը,
Քո բառ ու բանի լուսե ակոսում
Դու բաժանել ես քո հոգու հացը:
Հավաքվել էինք միմյանց լսելու,
Հիշելու անցած օրերը մեկտեղ,
Ետ դարձիդ ճամփան քեզ չի հասնելու,
Դու հիմա երգիդ ակոս ու լույս հերկ...

Категория: Պոեզիա | Добавил: Hasmik (2011-05-18)
Просмотров: 1819 | Комментарии: 1 | Рейтинг: 0.0/0
Всего комментариев: 1
1 VIKTORYA(NUNUSH)  
0
Hasmikn es du
Anushik
Sirun du im quyrik
Mtacum em qo masin...
Imastutyan cov es du
Kyanq es,huys es,luys es du...

(AQROSTIKOS)

Имя *:
Email *:
Код *: